Epikteto - Manlibreto

class="book"> 49 :1 Kiam iu fieras pri tio, ke la verkojn de Hrizipo li povas kompreni kaj ekzegezi, diru al vi mem: Se Hrizipo ne estus verkinta tiel obskure, tiu ĉi havus nenion por fieri.

Sed mi, kion mi volas? Lerni la naturon mem, kaj tiun sekvi.

Do mi serĉas iun, kiu klarigos ĝin al mi, kaj aŭdinte, ke Hrizipo <tion povas>, mi venas al li. Sed mi ne komprenas la skribaĵojn: do mi serĉas klariganton. Kaj ĝis ĉi tie estas nenio por fieri. Kaj kiam mi trovas tiun klariganton, restas al mi, utiligi la preskribojn. Do tio estas la sola por fieri. Sed se mi nur admiras la klarigadon, kio alia mi tiam fariĝis se ne filologo - anstataŭ filozofo? Ja mi tiukaze nur klarigis Hrizipon anstataŭ Homeron. Do, se iu diras al mi: Legu al mi Hrizipon, prefere mi honteme ruĝiĝos, kiam mi ne kapablas montri agojn konformajn kaj harmoniajn al tiuj paroloj.

50 :1 Kio troviĝas antaŭ vi, tenu vin ĉe tio, kvazaŭ ĉe leĝoj, kvazaŭ vi estus malpia se tion vi neglektus.

Kaj kion diras pri vi aliulo, pri tio ne atentu: tio ja ne plu dependas de vi.

51 :1 Kiel longe vi ankoraŭ prokrastos opinii vin mem inda je la plej bonaj aferoj kaj neniel transpaŝi la distingojn de la Racio? Vi ricevis la principojn, je kiuj vi devos teni vin, kaj vi ilin akceptis. Kiun instruiston vi do ankoraŭ atendas, ke vi prokrastas reformi vin mem antaŭ ol li venos? Vi ne plu estas infano, sed jam adolta viro. Se nun vi neglektas kaj facilanimas kaj ĉiam nur faradas planojn kaj de tag' al tago prokrastas, ke vi eklaboros pri vi mem, tiam vi eĉ ne rimarkos ke vi ne avancos. Sed vi ĉiam restos nefilozofo - kaj tiel vi vivos, tiel vi mortos.

2 Finfine do opiniu vin inda vivi kiel adolta persono kiu avancas. Kaj ĉio, kion vi scias vere bonega, estu por vi leĝo netranspaŝebla.

Kaj se trafas vin io peza aŭ plaĉa aŭ honora aŭ malhonora, memoru, ke nun estas la momento de l' konkurso, kaj jen kuŝas antaŭ vi la Olimpikaj Ludoj; prokrasto ne plu eblas; nun gravas ĉiu unuopa tago, ĉiu unuopa ago, ĉu vian progreson vi akiros aŭ perdos. 3 Tiamaniere Sokrato fariĝis, kia li estis, ke en ĉiuj cirkonstancoj li tenis sin ĉe nenio krom la Racio. Kaj kvankam vi delonge ne estas jam Sokrato, tarnen vi devas vivi kun la deziro esti Sokrato.

52 :1 La unua kaj plej ĉefa en filozofio estas apliki la principojn, kiel: Ne mensogu. La dua estas la pruvado de tio, kial oni devas ne mensogi; la tria estas la konfirmado kaj difinado, kiel ekzemple: Kial tio ĉi estas pruvo? Ĉar kio estas pruvo, kio estas konkludo, kio kontraŭeco, kio vero, kio malvero?

2 Do la tria demando neeviteble sekvas el la dua, la dua el la unua; sed la ĉefaĵo - kaj ĉe tio ni devas resti - estas la unua.

Sed fakte ni faras inverse: pri la tria punkto ni foruzas nian tempon kaj nia tuta studado okupiĝas pri ĝi. Sed la unuan ni komplete malzorgas. Tial ni mensogas, sed aliflanke ni tuj pretas kun pruvoj kial ni devas ne mensogi.

53 :1 En ĉiu okazo tenu la jenajn citaĵojn ĉe-mane:

Min gvidu, Zeŭso, gvidu same, ho Destin',

al tiu celo kiun fiksis vi por mi.

Senstumble sekvos mi; se malfortiĝos eĉ

al mi la voldecid’, mi tamen sekvos vin. 4

2 Se iu prave antaŭ l’ sorto klinas sin,

li estas saĝa, scia pri la Dioj eĉ. 5

3 Nu, Kritono, se tio plaĉas al la Dioj, tiel do ĝi estu. 6

4 Anito kaj Meleto, vi ja povas mortigi min, sed ne lezi min. 7

Piednotoj

1  Do 'nenio natura estas malbona'.

2  Eŭfrato estis fama Stoikulo tiutempe.

3  Dumvintre ekstere brakumi ŝtonajn statuojn, estis speco de asketismo.

4  Cito de Kleanto.

5  Cito de Eŭripido.

6  Iom adaptita cito el Platono - Kritono  43 D.

7  Iom adaptita cito el Platono - Apologio  30 C-D.

--">