Автор неизвестен - Остромирово Евангелие 1056-1057 года

своими на онъ полъ потока кедрьска идеже бэ врьтьпъ въ ньже въниде самъ и оученици эго. 2вэдэаше же иоуда иже и прэдаяаше мэсто яко мъногашьди събирааше ся iсоусь тоу съ оученикы своими. зиоуда же приимъ спиру и от архиереи и фарисеи слоугы приде тамо съ свэтильникы и съ свэщами и оружии. 4iсоусь же вэды вьсе идущеэ на нь ишьдъ рече имъ: кого ищете; 5отвэщашя эмоу: iсоуса назарея. глагола имъ iсоусь: азъ эсмь. стояаше же иоуда иже и прэдаяаше съ ними. 6да яко рече имъ: азъ эсмь идошя въспять и падошя на земли. 7пакы же я въпроси iсоусь: кого ищете; они же рекошя: iсоуса назарея. 8отвэща iсоусь: рекохъ вамъ яко азъ эсмь. аще оубо мене ищете не дэите сихъ ити. 9да събудеть ся слово эже рече яко яже далъ эси мънэ не погоубихъ ни кого же от нихъ. 10симонъ же петръ имэя ножь извлэче и и оудари архиереова раба и оурэза эмоу оухо десноэ. бэ же имя рабоу малхъ. 11рече же iсоусь петрови: въньзи ножь въ ножьницу. чашу юже дасть мънэ отьць не имамъ ли нити эя; 12спира же и тысящьникъ и слоугы иоудеискы яшя iсоуса и съвязашя и 1зи ведошя и къ аннэ прьвээ бэ во тьсть каиафэ иже бэ архиереи лэтоу томоу. 14бэ же каиафа давыи съвэтой иоудеомъ яко оунэ эсть эдиномоу чловэкоу оумрэти за люди. 15по iсоусэ же идэаше симонъ петръ и дроугыи оученикъ. оученикъ же той бэ зиаэмъ архиереови и въниде съ iсоусьмь въ дворъ архиереовъ. 16петръ же стояаше при двьрьхъ вънэ. изиде же оученикъ той иже бэ зиаэмь архиереови и рече двьрьници и въведе петра. 17глагола же раба двьрьница петрови: еда и ты от оученикъ эси чловэка сего; глагола онъ: нэсмь. 18стояаху же раби и слоугы огнь сътворьше яко зима бэ и грэяаху ся. бэ же съ ними петръ стоя и грэя ся. 19архиереи же въпроси iсоуса о оученицэхъ эго и о оучении эго. 20отвэща эмоу iсоусь: азъ не обиноуя ся глаголахъ вьсемоу мироу. азъ вьсегда оучихъ на съборищи и въ црькъви идеже вьси иоудеи събирають ся и отаи не глаголахъ ни чьсо же. 21чьто мя въпрашаэши; въпроси слышавъшяя чьто глаголахъ имъ. се си вэдять яже рекохъ азъ. 22се рекъшоу эмоу эдинъ от прэстоящиихъ слоугъ оудари въ ланиту iсоуса рекъ: тако ли отвэщаваэши архиереови; 2зотвэща эмоу iсоусь: аще зълэ глаголахъ съвэдэтельствоуи о зълэ. аще ли добрэ чьто мя биэши; 24посъла же и анна съвязанъ къ каиафэ архиереови. 25бэ же симонъ петръ стоя и грэя ся. рекошя же эмоу: еда и ты от оученикъ эго эси; отврьже ся онъ и рече: нэсмь. 26глагола эдинъ от рабъ архиереовъ ужика сы эмоуже оурэза петръ оухо: не азъ ли тя видэхъ въ врьтоградэ съ нимь; 27пакы же петръ отврьже ся и абиэ коуръ възгласи.28ведошя же iсоуса от каиафы въ преторъ. бэ же заоутра. и ти не вънидошя въ преторъ да не оскверьнять ся нъ да ядять пасху. 29изиде же пилатой къ нимъ вънъ и рече: кую рэчь приносите на чловэка сего; з0отвэщашя же и рекошя эмоу: аще не бы былъ сь зълодэи не быхомъ прэдали эго тебэ. з1рече же имъ пилатой: поимэте и вы и по законоу вашемоу судите эмоу. рекошя же эмоу иоудеи: намъ не достоить оубити ни кого же. з2да слово iсоусово събудеть ся эже рече назнаменая коэю съмрьтию хотэашэ оумрэти. ззвъниде же пакы пилатой въ преторъ и призъва iсоуса и рече эмоу: ты ли эси царь иоудеискъ; з4отвэща эмоу iсоусь: о себэ ли се глаголэши ли ини рекошя тебэ о мънэ; з5отвэща пилатой: еда азъ жидовинъ эсмь; родъ твои и архиереи прэдашя тя мънэ. чьто эси сътворилъ; з6отвэща iсоусъ: царьство моэ нэсть от мира сего. аще от мира сего бы было царьство моэ слоугы моя оубо подвизалы ся бышя да не прэданъ быхъ былъ иоудеомъ. нынэ же царьство моэ нэсть отсудоу. з7рече же эмоу пилатой: оубо царь ли ты эси; отвэща iсоусь: ты глаголэши яко царь эсмь азъ. азъ на се родихъ ся и на се придохъ въ миръ да послоушьствоую о истинэ. вьсякъ иже эсть от истины послоушаэть гласа моэго. з8глагола эмоу пилатой: чьто эсть истина; и се рекъ пакы изиде къ иоудеомъ и глагола имъ: азъ ни эдиноя же вины не обрэтаю въ нэмь. з9эсть же обычаи вамъ да эдиного вамъ отпоущу на пасху. хощете ли оубо да отпоущу вамъ царя иоудеиска; 40възъпишя же вьси не сего нъ варавъву. бэ же варавъва разбоиникъ.

Глава 19

1Тойгда же поятой пилатой iсоуса и би эго. 2и воини съплетойше вэньць от трьния възложишя на главу эмоу и въ ризу багъряну облэкошя и и прихождааху къ нэмоу зи глаголааху: радоуи ся царю иоудеискъ и бияаху и по ланитама. 4изиде же пакы пилатой вънъ и глагола имъ: се извожду и вамъ вънъ да разоумээте яко въ нэмь вины не обрэтаю ни эдиноя. 5изиде же iсоусь вънъ нося трьнянъ вэньць и багъряну ризу 6и глагола имъ: се чловэкъ. эгда же видэшя и архиереи и слоугы възъпишя глаголюще: распьни --">