Ulrich Lins - La Danĝera lingvo

Tartuensisl. 1983, p. 89-121.

[1690] Mahomet Isajev, „Pri la stato kaj pliefikigo de laboro de sovetiaj esper- antistoj kaj plibonigo de iliaj internaciaj ligoj", suplemento al Moseow News 1979, n-ro 16 (2848), 22 apr., p. 1; represita en esperantoTl. 1979, p. 84.

[1691] L. Laanest, „Antaŭprintempo 1979", Amikeco 1979, n-ro 32, p. 1. - De la periodaĵo Amikeco, kiu estis destinita „nur por enlanda uzado", ĝis 1983 aperis 50 kajeroj.

[1692] „Pri la nuna stato de la Esperanto-movado en U.S.S.R.", Horizonto 6. 1981, p. 30.

[1693] P.T. Pimenov, „V sekretariate VCSPS", Informacionnyj bjulleten' 1980, n-ro 2/3 (3/4), p. 12.

[1694] „Pri la nuna stato...", p. 28, 30. - Nemirige, sovetaj esperantistoj akre protestis kontraŭ la malprioritato donita al disvastigo de Esperanto. Eble en ligo kun tio Bereza devis en 1982 rezigni sian postenon de sekretario de ASE. Kp. MonatoA. 1983, n-ro 2, p. 25; n-ro 4, p. 4.

[1695] Z.V. Semenova, M.I. Isaev, Uĉebnik jazyka esperanto, Moskva 1984.

[1696] Nova libro de Isaev (Jazyk esperanto, Moskva 1981) kurioze aperis en serio pri lingvoj de Azio kaj Afriko.

[1697] Scmjon N. Podkaminer, „Socialismo kaj Internacia Lingvo", en: Blanke, Sodpolitikaj aspektoj, p. 222. Vd. ankaŭ la kritikon kontraŭ la tezoj de Podkaminer: Ervin Fenyvesi, „Revuo de revuoj", Hungara Vivo 18. 1978, p. 64.

[1698] Walker Connor, Tbe nadonal quesdon in Mandst-Leninist tbeory and strategy, Princeton 1984, p. 407.

[1699] Tian konstaton de sekretario de la Centra Komitato de KPSU citas Aleksandr Ĥar'kovskij, „,...i byl na vsej zemle odin jazyk'" („... kaj estis sur la tuta tero unu lingvo"), Novyj amerikanec (Novjorko) 1982, n-ro 113, p. 21.

[1700] En kelkaj islamaj ŝtatoj de tempo al tempo leviĝas suspektoj kontraŭ Esperanto pro ĝia juda origino. En februaro 1980 la iraka ĵurnalo AJ- Tbawra publikigis longan artikolon, kiu nomis la Esperanto-movadon „kaŝita vizaĝo de rionismo". Estas informoj, ke en Irako pro „malŝato al internaciismo" Esperanto estas preskaŭ oficiale malpermesita: Senna- ciulo 52.1981, p. 27; vd. ankaŭ 50.1979, p. 75 (pri persekuto de esperant- isto). En Irano, kie la nombro de lernantoj de Esperanto tre atentinde kreskis ekde 1975, post la revolucio la esperantistoj dumtempe (1982) spertis malfacilaĵojn sekve de artikoloj atakantaj Esperanton kiel rime- don de bahaismo kaj cionismo. Sed ĉar aliaj influaj ĵumaloj sin esprimis tre favore pri Esperanto, la irana movado ĝis hodiaŭ povas daŭrigi sian la- boron: „Esperanto-ŝoko, kaj kontraŭ-ŝoko. Historia skizo pri la Esper- anto-movado en Irano: 1910-1984", La Brita Esperantisto 81.1985,p. 91- 93; 82.1986, p. 106-108; vd. ankaŭ Giorgio Silfer, "Esperanto en Irano: la rolo de bahaismo", samloke 82. 1986, p. 131-132. Kiel lando, en kiu la aŭtoritatoj obstine rifuzas doni al la Esperanto-movado agliberecon, uni- kan pozicion havas Rumanio.

[1701] PVZ vn 143.

[1702] HectorHodler. JJa vivokaj lia verko, Genĉve 1928, p. 88.

[1703] Ivo Lapenna, Elektitajparoladoj kajprelegoj, Rotterdam 1966, p. 66.

[1704] Vd. mian artikolon „Ni sentabuigu la historion de la Movado", esperanto 68.1975, p. 186-187.

[1705] Kp. Brian Weinstcin, Tbe civic toogue. Political consequences of lan- guage cboices, New York, London 1983, p. 181.

[1706] Oomoto-Bewegung und der radikale Nationalismus in Japan, Die (1976), Ulrich Lins. Mŭnchen: R. Oldenbourg Verlag GmbH, 1976. 300p. 24cm. Bind. ISBN 3 486 44451 4. Mendebla ĉe UEA; prezo: 21,00 gld.

--">